Biały sweter ze złotymi ściągaczami handmade

Aż nie wierzę, że w końcu mogę krzyknąć "JUPI!" Biały sweter ze złotymi ściągaczami zrobiony. Projekt niby prosty, ale praca nad nim wlokła się w ślimaczym tempie. Zaliczyłam prucie całych pleców i do końca nie byłam przekonana, czy wszystko będzie tak, jak sobie założyłam. Ciągle wkładałam robótkę do kąta i zabierałam się za inne projekty. Żeby coś dziergać, bo lubię. I w ten sposób rozpoczęłam prace nad zimową kolekcją czapek - białą z pomponem, różową, melanżową. Wydziergałam też białą, ale jeszcze jej nie pokazałam, bo chcę ją ozdobić.

Ale wracam do swetra. Został zrobiony w całości ze stuprocentowej bawełny. Biała nitka to włóczka tasiemkowa tahiti (bawełna merceryzowana; motek: 50g / 85m; zalecane druty 5,5 - 6 mm). Złota włóczka to nitka potrójna - nazwy nie pamiętam, a banderolę wyrzuciłam. 

Był taki moment, że część swetra zamieniła się w kłębki, bo plecy okazały się za szerokie. Dobrze, że je sprułam, bo dzianina rozciąga się w trakcie noszenia.

 Dziś tylko sesja ogródkowa. Brak fotografa, więc nie można pokazać swetra na "ludziu".

Białą część dziergałam na drutach nr 5,5, a ściągacze na piątkach. Przód i plecy są po bokach zeszywane, a łączenie na ramionach wykonałam na trzech drutach. Rękawy są dorabiane i wykonane metodą bezszwową. Plisa przy dekolcie też jest dorobiona i na końcach doszyta. Zamykanie robótki wykonałam metodą elastyczną.

Na jesienne dni sweter będzie jak znalazł, planuję nosić go z czarnymi cygaretkami i czarnymi lakierowanymi szpileczkami. Nie powiem, że nie mogę się doczeka, bo kocham lato i ono niech jak najdłużej trwa.

Dzianie swetra zaliczyło urlop w Bułgarii.

Dodam jeszcze, że jestem zadowolona z biało - złotej dzianiny. Udało się 😉 

Na druty wrzuciłam już nowy projekt. Czy go skończę, czy zamieni się on w kłębki, czy pozostanie w fazie ufoka? Mam w głowie pewien pomysł, ale nie wiem, czy moje zdolności są na tyle duże, by to co wymyśliłam, mogło doczekać się finału. Czy obraz, który mam w oczach uda się przerzucić na druty i igłę? Czas pokaże. 

Włóczka, która czekała w szufladzie na dotknięcie dłoni, to stuprocentowa wełna super soft. Miękka, bardzo przyjemna w dotyku. Kolor - nietypowy dla mnie, czyli fuksja.